#Het leven van een brei-moeder, steek van de week 41

Avonturen van een BREImoeder

Het moest een keer gebeuren natuurlijk. Middenin de ochtend, tussen gymles en fruit eten, verdween de luizentas van de Kleuter. Zomaar, zonder aanwijsbare reden, want Kleuter had wel zijn gymtas en banaan, maar niet zijn lunch en jas. En dus die luizentas. Nu is er in de hele school geen ene luizentas met zo ontzettend veel dinosaurussen erop te vinden, maar nu dus helemaal niet meer. Gelukkig deelde de klas boterhammen en had de juf een snack dus Kleuter kwam niets te kort. Ook hing er thuis al een nieuwe winterjas, dus dat kwam goed uit. Maar toch, het knaagt…
Een aantal dagen, schoolbordberichten en leraren e-mails verder, en verdraaid, daar kwam een Middenbouwer met de zomerjas van Kleuter de klas binnen. Een zoektocht rondom zijn klaslokaal leverde zelfs de rugzak met verbazend goed bewaarde boterhammen op. Maar niet die luizentas. Die kwam dagen later tevoorschijn, met bonus gymkleren van iemand anders.
Wat dit met breien te maken heeft? Als je dit niet herkend, ben je vast zo’n creatieveling met één project op de naalden. Je hebt dan vast nog nooit achter de bank een mandje gevonden met een project dat je eigenlijk al lang vergeten was, maar dat perfect past bij die bol wol die vorige maand al tevoorschijn kwam op een totaal andere plek.
Ik dus wel. Een slof, waarvan ik nog weet dat ik een deel moet uithalen omdat de zool te lang is. Een uitdaging, want de slof is gevoerd met thrums, plukjes wol die je meeneemt tijdens het breien en die tijdens het dragen heerlijk vervilten tot een dikke isolerende laag. Aan de buitenkant ziet het er geweldig uit. Ook in een kussen dus! Kadootje, van mij…